ORA GELEM SMS

Rejane jaman, siki persasat kabeh wong wis pada duwe hape. Ora preduli kuwe wong mlarat apa konglomerat, tukang tandur utawane direktur, bakul dara neng pasar kewan apamaning anggota dewan. 
Kena de-arani, ari de-kon ngitung antarane sing duwe kambi sing ora, kaya-kayane akeh sing duwe.
Malah mbosanu sokan pada duwe lewih sekang siji, jere kira-kira bisa ngomong kambi sing nomere pada, kon sangkane murah taripe.
Ora keri, tanggane enyong sing jenenge Paijo uga duwe hape, sing tembeke tuku rong minggu kepungkur.Sepete duwe hape, gole mlaku dadi mandan ndegeg, rumangsane wis gagah pisan.Pendeken wis ora ketinggalan kambi kanca batire maning.
Tapi yakuwe, deweke ora tau sms. Dadi sedela-sedela deweke tilpun ari kepengin ngerti kabar kanca batire.

Ngerti ayakuwe, batir-batire dadi pada ngomongi, klebu si Panjul sing ora bosen-bosen gole ngomongi.
Panjul : "Paijo, ujarkua enyong saben weruh ko lha sedela-sedela tilpun ya? Ari ayakuwe carane, pulsane ya boros pisan dadine...! Jane, ari ora patiya penting mending sms bae mengko dadi irit...!"

Kambi siraeh ndingkluk, raine mandan abang merga isin, si Paijo semaur tapine lirih.
Paijo : "Telaha inyong agepan nulis, naminge inyong wedi mbokan pada ora bisa maca, merga tulisane inyong ala mboa..! Mbokan ko ya ngerti yen menawa inyong kuwe toli ora tamat SD acan...?"